Ότι τέλειωσε.. άστο

 Η ζωή έχει κάτι περίεργα μονοπάτια που σε μπερδεύουν. Σε πηγαίνουν από δω...σε πηγαίνουν από κει, για να 'σε καταλήξουν' στόν σκοπό σου. Οποιος είναι αυτός. Τον ξέρεις, δεν τον ξέρεις. Τον πραγματώσεις, δεν τον πραγματώσεις. Η ζωή έχει έναν περίεργο τρόπο να σου αφήνει μία αίσθηση άδειας ολοκλήρωσης η οποία σε κάνει να νιώθεις πιο τίποτα και από το τίποτα και ταυτόχρονα πιο σημαντικός και από τα πάντα.

Σε όλες αυτές τις αντιθέσεις της ζωής έρχονται όσα τελειώνουν και όλα τα ατελείωτα μαζί, για να φωνάξουν¨΄Είμαστε εδώ και ήρθαμε για να μείνουμε΄'. Βλέπεις ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να κατανοήσει πως όλες αυτές οι ανολοκλήρωτες και ολοκληρωμένες καταστάσεις που βιώνει είναι ένα και το αυτό και χρειάζεται μόνο έναν διαβήτη για να δει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι...!

Τι; Δεν κατάλαβες σε ποιούς διαβήτες αναφέρομαι; Μα σε αυτούς που κάνουν τους κύκλους και σε εκείνους που ξεκινούν τις ιστορίες. Και σε εκείνους τους διαβήτες που με την βία τις τελειώνουν. Και για όλους αυτούς τους διαβήτες που αιώνια κάνουν κύκλους και ;γράφουν; τις ζωές μας σε ένα φύλλο χαρτί, μαθαίνοντάς μας,ότι δεν μάθαμε στούς προηγούμενους κύκλους.

Δεν είναι τίποτα.. μη τρομάζεις. Η ζωή είναι ωραία, απλώς έχει και αυτή τις στεναχώριες της, τις χαρές της, τις πίκρες της αλλά και τις επιτυχίες της. Δεν μπορεί να μην υπάρχει ισορροπία άλλωστε στο σύμπαν. Μην το ξεχνάς ποτέ. Όλα πρέπει να τα έχουμε με μέτρο. Όλα να είναι ισορροπημένα.

Ότι τέλειωσε προσπάθησε να το αφήσεις να φύγει όσο πιο ανώδυνα γίνεται . Κράτα μία θετική σκέψη για αυτό μέσα στο σεντούκι με τους θησαυρούς της ψυχής σου και άστο να φύγει. Είναι ότι πιο υγιές μπορείς να κάνεις. Εχει πόνο μα και περισσή γνώση. Ότι είναι ατέλειωτο δέξου το, έχει λόγο που είναι έτσι. Κάποιος το έφτιαξε με αυτόν τον τρόπο. Να δρά πάντα με ότι καλύτερο έχεις εντός σου. Αυτό αρκεί.

Γοητεύω-απογοητεύω

 3 γράμματα που κάνουν τη μεγάλη διαφορά στη ζωή μας

polyaigos island by SAIL YACHTING HELLAS

SAIL YACHTING HELLAS

Sailing around Milos island Greece (Kleftiko Beach and more)

♫♥♪ -Sailing♫♥♪ - Rod Stewart (lyrics)

Υπομονή και Επιμονή



ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ : Δυο τροχοί της ίδιας άμαξας.

Η επιμονή είναι η ικανότητα μας να μπορούμε να ολοκληρώνουμε κάτι που αρχίσαμε, άσχετα με το πως νιώθουμε γι’ αυτό και με τα εμπόδια και τις δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Η υπομονή είναι η ικανότητα να ξέρεις μέχρι πόσο θα επιμένεις, και να μπορείς να αντέχεις για το διάστημα αυτό. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται να ξέρεις να διαχειρίζεσαι σωστά την υπομονή. Πόσο θα επιμένεις και πόσο θα αντέξεις.

Τόσο η υπομονή όσο και η επιμονή είναι οι δυο τροχοί της ίδιας άμαξας που σε οδηγεί στην επίτευξη των στόχων και των ονείρων σου.

Αρκεί να μάθεις να τους διαχειρίζεσαι σωστά και αποτελέσματικά

Σκέψεις...στίγμα..με μποφόρ

Η έλλειψη εμπιστοσύνης αυξάνει το αίσθημα μοναξιάς

«Είναι αδύνατο να ζήσεις χωρίς εμπιστοσύνη: Αυτό θα σήμαινε να φυλακιστείς στο χειρότερο απ’όλα τα κελιά, τον εαυτό σου».
Μιλώντας για ρίσκο, άραγε ποιό είναι μεγαλύτερο; Το ρίσκο του να εμπιστευτείς κάποιον ή το ρίσκο του να μην εμπιστεύεσαι κανέναν; Συχνά ακούω από ανθρώπους που έχουν αισθανθεί προδομένοι στις σχέσεις τους ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναεμπιστευτούν άλλους ανθρώπους. Ενώ αυτό είναι μια φυσική και κατανοητή άμυνα μας, ίσως να μην εξυπηρετεί απόλυτα την ευτυχία μας. Η δυσπιστία είναι ένας τοίχος που υψώνουμε προς τους άλλους και πίσω από αυτόν τον τοίχο είναι πιθανό να νιώσουμε μόνοι και αποκλεισμένοι. Όμως, όπως ακριβώς όλοι κινδυνεύουμε από την προδοσία, έτσι και όλοι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη και την εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη είναι δικαίωμα μας και καλό θα ήταν να το προστατεύσουμε και να μην αφήσουμε να μας το αφαιρέσουν!
Για να συγχωρέσεις, χρειάζεται προσπάθεια
«Το να συγχωρείς δε σημαίνει να ξεχνάς. Σημαίνει το να απελευθερώνεσαι από τον θυμό σου για τον άλλο. Η συγχώρεση δε δικαιολογεί τίποτα. Ίσως χρειαστεί να δηλώσεις την συγχώρεση σου εκατό φορές την πρώτη μέρα και άλλες εκατό την δεύτερη, ίσως την τρίτη χρειαστείς λιγότερες, μέχρι μια μέρα να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις συγχωρέσει ολοκληρωτικά.
Οταν κάποιος προδίδει την εμπιστοσύνη μας, η συγχώρεση είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα. Η συγχώρεση όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε και να προσποιούμαστε ότι τίποτα δεν έχει συμβεί. Αντίθετα, είναι κάτι που συνεπάγεται προσπάθεια, υπομονή και πολύ κουράγιο. Προυποθέτει βέβαια και την ειλικρινή απόφαση του άλλου να αλλάξει και να προσπαθήσει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη μας. Η επανοικοδόμηση της σχέσης μετά την συγχώρεση είναι μια διαδικασία σταδιακή. Είναι το πρώτο βήμα για μία δεύτερη ευκαιρία για όσους θέλουν να την προσπαθήσουν.
Για να συγχωρεθείς,χρειάζεται προσπάθεια

«Μην καταστρέφεις μια συγγνώμη με δικαιολογίες».
Εάν με οποιονδήποτε τρόπο έχεις προδώσει την εμπιστοσύνη κάποιου δικού σου ανθρώπου και επιθυμείς τη συγχώρεση τους, θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις ότι η πράξη σου πράγματι κλόνισε κάτι σημαντικό μέσα τους. Πολλές φορές, ακόμα κι όταν ξέρουμε ότι έχουμε λάθος, τείνουμε να ζητάμε συγγνώμη αλλά ταυτόχρονα να προσπαθούμε να βρούμε διάφορες δικαιολογίες για να προστατεύσουμε και τον εαυτό μας. Όμως, ο άνθρωπος που πληγώσαμε χρειάζεται να ξέρει πώς υπάρχουν πραγματικά συναισθήματα καθώς και η πρόθεση να αλλάξουμε τον τρόπο που δρούσαμε μέχρι τώρα προκειμένου να συγχωρήσει. Με άλλα λόγια, για να συγχωρηθείς, θα πρέπει όχι μόνο να το ζητήσεις αλλά και να προσπαθήσεις να δείξεις έμπρακτα ότι το εννοείς.
Κάποιες φορές, ίσως απλά χρειάζεσαι μια καινούρια αρχή
«Κανείς δε μπορεί να γυρίσει πίσω και να κάνει μια καινούρια αρχή αλλά όλοι μπορούν να αρχίσουν σήμερα φτιάχνοντας ένα καινούριο τέλος.
Η προδοσία της εμπιστοσύνης μας είτε συμβαίνει ηθελημένα είτε αθέλητα είναι πάντα κάτι οδυνηρό. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμη να συγχωρήσουν και να συνεχίσουν. Κάποιοι άλλοι όμως ίσως νιώθουν ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε κομβικό σημείο, ότι η εμπιστοσύνη τους έχει προδοθεί επανειλλημένα και ανεπανόρθωτα . ίσως τότε να έχει έρθει η στιγμή να προχωρήσουν να βάλουν τέλος στη σχέση που δημιούργηςαν την απογοήτευση και αφού δώσουν τον απαραίτητο χρόνο στον εαυτό σας για να συνέλθει, να συνθέσουν ένα καινούριο μέλλον. Στην αρχή, μπορεί να δυσκολευτουν.. να εμπιστευτούν ξανά αλλά μην ξεχνάνε ότι μόνο έτσι δίνουν στον εαυτότους μια ουσιαστική δεύτερη ευκαιρία για μία σχέση με νόημα.
Θέλω ύπνο μάλλον....καληνύχτα.

θάλασσα

Η χώρα μου είναι γύρω-γύρω κυκλωμένη από θάλασσα που αιώνες τώρα, ορίζει την καθημερινή ζωή και καθορίζει την μοίρα της και την μοίρα όλων μας...τρόπος και τόπος βιοπάλης, πύλη επικοινωνίας και τείχος άμυνας, δρόμος που χωρίζει και ενώνει...
Το άγριο, αφρισμένο πέλαγος, η γαλήνη της μπουνάτσας, ο φλοίσβος των κυμάτων γίνονται εικόνες που, σαν μαζευτούν πολλές, γυρνάνε και μας δείχνουν τη ζωή μας...
..χαράζει..λύνω..καλημέρα!

κοράλλια..και γω

Τα κοράλλια...
...τα κοράλλια έχουν την υπομονή και την εξυπνάδα να συμβιώνουν με την ζωοξανθέλα,ένα ταπεινό πρωτόζωο.Τη φιλοξενούν αδιαμαρτύρητα επειδή μονάχα αυτή τους εξασφαλίζει την απαραίτητη και ζωοδότρα  λειτουργία της φωτοσύνθεσης.Η ζωοξανθέλα θα μπορούσε να ζήσει και έξω απο το κοράλλι.Τα κοράλλια όμως δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτήν.Ενας απλούστατος κόσμος αλληλεγγύης και συνεργασίας που όμως στο ύψος του δεν έχει φτάσει ακόμη ο σύνθετος κόσμος των ανθρώπων...μαζί και γω...

ένας κόσμος ..από καρδιάς

Διανοούμενοι δεν υπάρχουν στον κύκλο μου. Οι δικοί μου άνθρωποι, συγγενείς και φίλοι, είναι άνθρωποι δονούμενοι από τα μικρά και τα μεγάλα της ζωής, από έρωτες, πάθη, αγωνίες, βεβαιότητες. Δεν μετατρέπουν τις δονήσεις της ζωής σε έργα τέχνης, μουσική, ποιήματα, εικόνες –τις μετατρέπουν όμως σε συγχορδίες αγάπης, ομοιοκαταληξίες συμπαράστασης, προσχέδια ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσμου. Πρωταγωνιστούν στο δικό τους μιγαδικό μυθιστόρημα που εκτός απροόπτου δεν θα διαβάσετε ποτέ. Δεν τους βλέπω συχνά, ο νους μου όμως τους συναντά, ανακαλεί τις μορφές τους, τα πάθη τους, τις αγωνίες τους, τις ζωές τους, όταν αναζητά τις πρώτες ύλες και τις τελευταίες λέξεις κάθε μιας από τις αυτές τις μικρές μιγαδικές ιστορίες που διαβάζετε εδώ.Εύχομαι σε όλον τον κόσμο έναν καλύτερο κόσμο. Από καρδιάς.

Μυρσίνη

Νερά!

........

Ραδιόφωνο, ώρα 4 το πρωί

Οι  άνθρωποι πρέπει να ξεκουράζονται, να ησυχάζουν. Xρειάζονται το χρόνο τους, μόνοι. Το ’χουν ανάγκη. Στον προσωπικό τους χώρο, να μαζέψουν δυνάμεις. Θα βάλω το ραδιόφωνο να παίζει, για παρέα – κι αν με κουράσει, θα αφήσω να παίζουν οι δεκαοχτούρες και τα καναρίνια της γειτονιάς..παίρνω ένα βιβλίο

Τα μάτια μου ψάχνουν τις επιφάνειες, σταματάω σ ένα σημείο που απεικονίζει ένα χάρτη του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι πολύ ευδιάκριτος, όμως αν πλησιάσεις μπορείς να κάνεις ένα μίνι μάθημα γεωγραφίας: μια επανάληψη στις πρωτεύουσες και ποιες χώρες συνορεύουν με ποιες... Από μακριά, τα περιγράμματα σου δίνουν μια ιδέα των μεγεθών. Πόσο μικρή είναι η Ευρώπη!

Τα πράγματα σπάνια μπαίνουν στη θέση τους, από την άλλη, και οι ευκαιρίες δεν είναι ποτέ ίσες. Σε έναν δίκαιο κόσμο κανείς δεν θα ’πρεπε να έχει περισσότερα δικαιώματα από κάποιον άλλο, ευνοϊκότερη μεταχείριση. Αλλά και πάλι, σε έναν δίκαιο κόσμο, ο αγώνας, το πείσμα, η προσπάθεια δεν θα έπρεπε να ανταμείβονται; Όπως και να το δεις, ο κόσμος μας δεν είναι δίκαιος...

Άλλοι πασχίζουν περισσότερο, κάνουν ό,τι μπορούν κι ακόμα παρά πάνω, κι άλλοι κάθονται και τους παρατηρούν. Υπάρχουν κι αυτοί που δεν παίρνουν καν χαμπάρι, είναι αλλού. Ζουν όλοι μαζί.

Πάω να πλύνω τα πιάτα . Το σπίτι όταν είναι καθαρό είναι πιο φιλόξενο. Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν την ακαταστασία κι άλλοι ούτε που την προσέχουν. Ίσως γιατί έχουν μυωπία ίσως γιατί δεν τους το έμαθε ποτέ κανείς. Κάνω βόλτες γύρω απ’ το μεγάλο τραπέζι...

Η ζωή μας κάνει κύκλους.

Αν αγαπάς κάποιον του το λες. Και περιμένεις να δεις αν σ’ αγαπάει κι αυτός. Αν όχι, φεύγεις. Αν αγαπάς κάποιον του δίνεις χώρο. Αν τον αγαπάς τον σέβεσαι, δεν τον κάνεις ένα με σένα, του κλείνεις το μάτι με διάθεση παιχνιδιού. Πηγαίνεις να τον βρεις, το παιχνίδι είναι η χαρούμενη πλευρά της ζωής.

Οι άνθρωποι αγαπούν με διαφορετικούς τρόπους. Αν δεν είναι σε ανάγκη, αν είναι στοιχειωδώς συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους, προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον τρόπο του άλλου.

Κοιτάζω τον υπολογιστή με καχύποπτο βλέμμα, από αμηχανία. Αποφασίζω να μην τον ανοίξω, τι έχω να κερδίσω πέρα απ’ την οικειότητα της συνήθειας; Οι συνήθειες, όσο ωραίες και να ’ναι, πρέπει κάποτε να σπάνε  ή να αλλάζουν με άλλες. Για αλλαγή σκέφτομαι ανθρώπους στον πραγματικό κόσμο, ποιον έχω καιρό να δω, ποιον έχω επιθυμήσει. Είναι ένα βήμα...

Γενικά πλέον oι άνθρωποι  είναι και δεν είναι διαθέσιμοι. Έχουν άγχος, νεύρα,πάσχουν από πονοκεφάλους, το κεφάλι τους πάει να σπάσει. Πώς να τους βοηθήσεις; Μπορείς να τους πάρεις τις έγνοιες; Δεν μπορείς. Μόνο να τους χαμογελάσεις τρυφερά, να τους αγγίξεις λίγο και να τους αφήσεις να σου σφίξουν το χέρι.

Ένας άνθρωπος ασφυκτιά, είναι κυκλωμένος, δεν ξέρει κατά πού να τραβήξει. Ένας άλλος θέλει να αφήσει τη μιλιά του ελεύθερη, να το βγάλει από μέσα του, έτσι μόνο θα νιώσει καλύτερα. Αρκεί να υπάρχει κάποιος να τον ακούσει. Αντί να ανοίξω τον υπολογιστή,παίρνω χαρτί και γράφω.. δυναμώνω το ραδιόφωνο..έχει υπέροχη μουσική..θαλασσινή

Οι άνθρωποι δεν έχουν υπομονή. Και δεν ακούν ο ένας τον άλλο. Θέλουν να πουν το δικό τους, αυτό που καταλαβαίνουν με το μυαλό τους. Και φλυαρούν, μιλούν ακατάπαυστα όλοι μαζί κάνοντας φασαρία. Όταν είσαι μέρος της φασαρίας δεν μπορείς να την καταλάβεις, πρέπει να κάνεις ένα βήμα πέρα. Είναι χρήσιμο να παίρνει κανείς απόσταση: να σιωπά, να ακούει, να καταλαβαίνει. Να βγαίνει από τον εαυτό του, να παρατηρεί. Κι έτσι να βοηθάει και τους άλλους.

Κολλάω τα χαρτάκια στις σημειώσεις μου, Η μοναξιά είναι ένα βήμα προς τα μέσα. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να μείνει μόνος λίγες ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο είναι δυστυχισμένος, νομίζω το είπε κάποιος αυτό! δεν θυμάμαι ποιός..

Eίναι παράξενα όντα, oι άνθρωποι, νομίζουν ότι αυτό που θέλουν είναι το σωστό, το δίκαιο. Είναι που δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν απειροελάχιστη κουκίδα στο σύμπαν, τους λείπει η φαντασία. Άλλοι, πάλι, κατατρέχονται από σύνδρομο καταδίωξης, κλείνουν όλη την ώρα τις κουρτίνες μη και τους δουν, φαντάζονται ότι πέφτουν θύματα συνωμοσίας. Κάποιοι είναι πολύ θυμωμένοι, πρέπει να προσέχεις όταν τους μιλάς, μην πεις κάτι λάθος και τους προσβάλλεις. Άλλοι νιώθουν ανήμποροι, βλέπουν το χρόνο να φεύγει κι αυτοί μένουν καθηλωμένοι σε ένα αβέβαιο παρόν. Κι άλλοι συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά που όταν δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους μουτρώνουν. Είναι οι ίδιοι που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, που νομίζουν ότι είναι κάποιοι και φουσκώνουν από περηφάνεια και ματαιοδοξία. Υπάρχουν και οι καλόπιστοι..

Είναι κι αυτοί που δεν το βάζουν κάτω, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνουν κι ας είναι άξιοι. Κρίμα που η ζωή δεν είναι πιο γενναιόδωρη μαζί τους. Αν έχεις να τους δεις καιρό, φαντάζεσαι πως τα ’χουν καταφέρει. Κι αν όχι, σκέφτεσαι πως τελικά κανείς δεν σου χρωστά, τίποτα δεν σου χαρίζεται, εκτός κι αν είσαι τυχερός. Πρέπει να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι γι’ αυτό που θέλεις, κι ίσως το καταφέρεις. Ό,τι και να γίνει, σημασία θα έχει που προσπάθησες.

Τελικά, το ραδιόφωνο δεν ήταν κακή επιλογή...

Έχω ανάγκη να βγώ θάλασσα.. κάπου προς τα κεί..

να! να! εδώ.. το βρήκα

ο φίλος μου στο ταξίδι

Οk!  Στο θέμα της φιλίας έχω αλλάξει κατά πολύ απόψεις..  και ως προς τι ζητάω εγώ,  και ως προς το τι θα δώσω..

Ένα πράγμα όμως έχει μείνει σταθερό..

Δεν θέλω να μεταφέρω την λύπη,  τη θλίψη και τη στενοχώρια μου..

Θέλω να νιώθω τους φίλους μου να χαμογελούν..

Θέλω αν έχουν κάτι που τους βασανίζει να είμαι κοντά τους..

Δεν θέλω να με χρησιμοποιούν σαν σκουπιδοτενεκέ κακιών,  γκρίνιας,  ανασφάλειας κλπ

Δεν θέλω να υπάρχει ανταγωνισμός..  τελεία και παύλα..

Κοίτα να δεις που ένας φίλος μου είπε ότι δεν είμαι γκρινιάρης..

Ή που δε με ξέρει ακόμη καλά,  ή που θέλει να μου χαιδέψει τ' αυτιά ή που έχει ακούσει τα χειρότερα ο άνθρωπος!

Πέστε μου ένα τρόπο να βάλω στον κόσμο μου το μπλέ..

Πέστε μου ένα τρόπο να κάνω τον κόσμο μου ζουζουνίστικο..

Πάντα ένιωθα ότι θα μπορούσα να χωρέσω πολύ πιο εύκολα ανάμεσα στο γαλαζοπράσινο  της θάλασσας,  παρά στο  γαλαζοπρασινορόζ  της  λεγόμενης τέχνης

Να σας πω κάτι;

Δεν αντέχω πια να βλέπω φωτογραφίες που παραπέμπουν σε θλίψη,  μοναξιά ή εγκατάλειψη..  δεν αντέχω εικόνες που υπονοούν προσμονή,  αδιέξοδα ούτε καν ομίχλη ή βροχή..

Το μόνο που αντέχω και το μόνο που θέλω να υπάρχει γύρω μου είναι (θα έλεγα θάλασσα και ήλιος), αλλά επειδή η θάλασσα είναι λίγο δικό μου κομμάτι , θα πω μόνο ήλιος,  φως,  λάμψεις σε κάθε τους μορφή..

γερνάω θεέ μου.. (όχι δεν με τρομάζει) αν και μου φαίνεται τόσο γεροντίστικη η έκφραση..  εγώ έχω ακόμη χρόνια εφηβείας να εξαντλήσω..  και να ταξιδέψω...

Καλή Ανάσταση  σε όλους

Summer is coming..

Καλό η κακό..

Καμιά φορά τα όμορφα έρχονται όλα μαζί ή εσύ ανοίγεις ξαφνικά τις χαραμάδες σου κι αφήνεις να περάσει ο μεσημεριάτικος ήλιος του Απρίλη,  να στραβώσει τα μάτια σου,  να αλλάξεις οπτική γωνία,  να έρθουν οι θετικές σκέψεις κλπ κλπ

Νομίζω ήρθε η ώρα να κλείσει..ναί να κλείσει ένας ακόμη μεγάλος κύκλος της ζωής μου,  δε το κρύβω ότι με τρομάζει αυτό,  αλλά ότι είναι να γίνει θα γίνει για καλό,  κι αν είχε ήδη γίνει ίσως να ήταν ιδανικά το καλύτερο.

Από την άλλη ανοίγει ένας άλλος,  μικρότερος αλλά είμαι σίγουρoς ότι θα είναι σημαντικός πολύ κι ότι θα υπάρξουν εξελίξεις,  από αυτές που σε βοηθούν να κάνεις μερικά βήματα μπροστά.  

Κι έτσι ίσως δυναμώσουν κάποια υπόλοιπα που βρίσκονται σε αδράνεια εδώ και καιρό..πχ η σχέση του καλού και του κακού.

Υπάρχει διαφορά άραγε?

Ελλάδα!!

"Πουθενά σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου,

ο ήλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά,

δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους,

όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι της γης που κάποτε,

ποιος ξέρει, σε τι καιρούς απίθανους,ποιος θεός, για να κάνει το κέφι του,έκοψε και φύσηξε μακριά ίδιο πλατανόφυλλο

καταμεσής του πελάγους."

- Οδυσσέας Ελύτης -

.......................

όνειρο ήταν..

Φεύγοντας,  άφησε πίσω του  καμιά πενηνταριά  πακέτα των 365 ημερών,  τυλιγμένα με ένα βρώμικο σπάγκο.

 Ανέφερε με κάθε λεπτομέρεια,  τηλεφωνήματα,  συνομιλίες,  επιθυμίες ,λαχτάρες,όνειρα..

Το τάδε πακέτο,  θα δοθεί στο τάδε πρόσωπο..

Το τάδε χρηματικό ποσό θα μοιραστεί στα τόσα..

Bέβαια,  ούτε πακέτο,  ούτε χρηματικό ποσό βρέθηκε.

 Υπάρχουν πάντα οι επιτήδειοι που προλαβαίνουν να σου πουν πως πέρα από άχρηστα χαρτιά και μνήμες,  τίποτα άλλο σημαντικό δεν αναφέρθηκε..

..και μετά… η δήθεν λύπη και  το κατηγοριό τους

Αυτός απλά έφυγε

Κατάληξη..

Δεν ξέρω πως ή από ποιόν καθορίζεται ο κάθε κρίκος της αλυσίδας που μας οδηγεί σε ένα οποιοδήποτε αποτέλεσμα,  το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι εμείς οι άνθρωποι πολύ εύκολα ξεχνάμε τα αγκαθάκια,  και τον τρόπο που τα αντιμετωπίσαμε,  και όσα ορκιστήκαμε ότι δεν θα ξανακάνουμε.  Μπορεί να διαλέγουμε παράπλευρες οδούς,  μπορεί να δίνουμε πίστωση χρόνου,  αλλά στην ίδια λεωφόρο πάντα καταλήγουμε..

Σκέψεις με ήλιο!

Οι μέρες έχουν ξεκινήσει με ήλιο, η θάλασσα σε αποχρώσεις ασημί και οι νύχτες λάμψεις από μακρινές αστραπές και πυροτεχνήματα.
Τούφες καπνού έξω από παράθυρα νυχτερινά φωτισμένα.
Πρόσωπα προβληματισμένα διαυγή με συλλογισμούς καθαρά απλούς, μαθηματικούς. Πρόσωπα σκιερά, γεμάτα μυστήριο που όταν λυθεί εξαφανίζεται η γοητεία.
Από τα χίλια που έχεις μέσα σου εξωτερικεύεις μη ελεγχόμενα, το ένα κι αυτό σε σηματοδοτεί. Ετικέτες δεμένες με διπλούς και τριπλούς κόμπους που αρνούνται να λυθούν
.
Είσαι μόνο αυτό που δείχνεις. Συνήθως χωρίς επίγνωση.
Είσαι μόνο αυτό που αυτός που βρίσκεται απέναντι σου θέλει να δει.
Είσαι οι σκέψεις του, οι φόβοι του, οι ανασφάλειες του κι ότι μπορεί εύκολα επάνω σου να αναγνωρίσει σε συνάρτηση με τον χώρο που πιθανόν σου δώσει..

Ξημερώνει σε λίγο.
ΗΛΙΟΣ

Κυδώνι γλυκό...

 -Αφεντικό, γιατί εσύ τρως στο τραπέζι ενώ εγώ τρώω στο πάτωμα;» με είχε ρωτήσει ένα  μεσημέρι ο Στιφάδος ο κούνελός μου.

-Γιατί Στιφάδο μου  στη ζωή υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται.

-Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω μόνο πως υπάρχουν πράγματα που τρώγονται και πράγματα που δεν τρώγονται. Όπως αυτό το πράγμα που μου έδωσες να φάω.

 -Τρώγεται ή δεν τρώγεται;

-Είναι λίγο!

-Θα συζητήσουμε για την ποσότητα ή για την ποιότητα;

-Στο βιβλίο που έφαγα χθες έγραφε πως οι ποσοτικές αλλαγές οδηγούν σε ποιοτικές.

-Σου δίνω το λίγο για να ονειρεύεσαι το πολύ.

-Αυτό πιάνει στις γκόμενες και στις εκλογές, όχι στα κουνέλια.

-Έφαγες και την Aυγή;

-..μμμ εξυπνάδες

-Μου έφτιαξε ο περιπτεράς ένα τοστάκι με  φιλότιμο  και αχαριστία.

-Μια χαρά…γλυκό πάντως δεν σου δίνω…είναι και κυδώνι..μη τολμήσεις!!

Mύκονος

Στη βαλίτσα μου πάντα!

Όλα τα μυρωδικά, βότανα και μπαχαρικά προσθέτουν ιδιαίτερη γεύση στα φαγητά. Ποια, όμως, ταιριάζουν περισσότερο με τι;

Αρνάκι: δεντρολίβανο, θυμάρι, μαντζουράνα, μάραθος, σκόρδο, ρίγανη.

Λαχανικά: άνηθος, αρτεμισία (τραχούρι ή εστραγκόν), βασιλικός, μαϊντανός, μαντζουράνα, μέντα.

Μοσχάρι: γαρίφαλο, δάφνη, δεντρολίβανο, θρούμπι, κανέλα, κύμινο, μαντζουράνα, σκόρδο.

Πουλερικά: δεντρολίβανο, θρούμπι, ρίγανη, σκόρδο, φασκόμηλο.

Σούπες: αρτεμισία, δάφνη, δεντρολίβανο, θρούμπι, μαϊντανός.

Τυριά: άνηθος, βασιλικός, κάρι, μαϊντανός, μάραθος.

Φρούτα: γαρίφαλο, γλυκάνισο, κανέλα, μέντα, πιπερόριζα (τζίντζερ).

Χοιρινό: θρούμπι, θυμάρι, κύμινο, πιπέρι, πιπερόριζα, σκόρδο, φασκόμηλο.

Ψάρια: άνηθος, αρτεμισία, θυμάρι, μαϊντανός, μάραθος, σκόρδο.

:Ψωμί γλυκάνισο, δεντρολίβανο, θυμάρι, μαντζουράνα, μαχλέπι, ρίγανη, σκόρδο.

δεν πήγα...

Ήθελα να είμαι εκεί όμως δεν πήγα.Πρέπει να αφήσει κανείς μίαν επιθυμία του ανεκπλήρωτη.Πρέπει κανείς να αφήνει κάτι να τον βασανίζει....
Όταν αισθανθείς ένα πράγμα βαθιά,δεν μπορείς ποτέ καλά να το εξωτερικεύσεις.Το μεγαλύτερο μέρος  το κρατά εγωιστικά ο εαυτός σου.
Αν μπορούσα να γράψω ότι υπάρχει μέσα μου θα γέμιζα φύλλα και φύλλα.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως,είναι μία αέρινη φωτισμένη πολιτεία που σαν μία πεισματάρα γυναίκα κρατεί καλά φυλαγμένο το εύκολο μυστικό της....

Το βράδυ, όταν φύγαμε, κοιτάζοντας πίσω την άλλη πολιτεία με τα πολύχρωμα φωτερά μάτια που λάμπανε μου φάνηκε πως γνώρισα μέσα σ αυτά τη γεμάτο μυστήριο ζωή του
Kαλές θάλασσες νάχουμε

Αργά τη νύχτα

Κατασκήνωση προσκόπων μαζί με τον αρχηγό μου, έναν ξερακιανό πρώην ναυτικό, αργά τη νύχτα κάπου στον Αγ.Ανδρέα δίπλα στο κύμα.Όλοι κοιμουνται κι εκείνος...

...άπλωνε το χέρι του και μου ‘λεγε: «Βλέπεις εκείνα τ’ άστρα, είναι η Μεγάλη Άρκτος, πιο κάτω η Μικρή και κείνο εκεί, το πιο λαμπρό απ’ όλα, είναι η Πούλια. Ή το καθαρότερο σε φέγγισμα των αστεριών, ο Αυγερινός.» Ύστερα σιωπούσε και χαζεύαμε μαζί το πλήθος των αστεριών του ουρανού.
Άλλοτε πάλι, παρατηρούσαμε τον ήλιο, πώς ταξιδεύει χειμώνα - καλοκαίρι πάνω στη θάλασσα, που σεργιανά και που βασιλεύει κάθε εποχή.
Κι όταν περνούσαν τα σύννεφα, μου ‘λεγε: «τώρα θα βρέξει» ή «θα μας προσπεράσει αυτή η μπόρα».
Ήξερε να διαβάζει, δε γνωρίζω πώς, τους καιρούς, τον ερχομό μιας θύελλας, μιας μπόρας, ενός δυνατού αέρα, μιας καταιγίδας.
Αργότερα ήρθε κι ο μεγάλος ταξιδευτής, να προσθέσει   πολύ περισσότερα στη λατρεία μου για τη θάλασσα.

Νίκος Καββαδίας, «Γράμματα εν πλω - Ναυτικοί»:
«Μαύρη θάλασσα - α/π “Αντουλζέττα” - κοιτάζω τ’ αστέρια με το γυαλί. Ποτέ μου δεν είδα καθαρότερον ουρανό. Ποτέ μου δεν ένιωσα όσο απόψε τη μαγγανεία των άστρων. Το Άλφα του Μεγάλου Ταύρου, ο θαυμάσιος Αλτεμπαράν εκπέμπει σ’ όλο μου το κορμί το δηλητήριο της γοητείας του. Ο Αλταίρ το Άλφα του Αετού, ο Αλφεράτ το Άλφα της Ανδρομέδας.
Ο Ακενάρ του Ηριδανού, ο Μπελατρίξ, ο Αλφάρ και ο Ρασταμπάν κι άλλες χιλιάδες αμέτρητα φωτεινά στίγματα που οι Άραβες πρώτοι τα εβάφτισαν με τα γοητευτικότερα ονόματα που θα μπορούσε κανένας να φανταστεί. Οι κύκλοι που διαγράφουνε στο στερέωμα ορίζουν τη μοίρα μας, δυναστεύουνε τη ζωή μας, οδηγούνε τα βήματά μας. Οι αστρονόμοι του Μεσαίωνα υπήρξαν μεγάλοι ποιηταί.»

Σβήνω τα φώτα και βγαίνω στο παράθυρό μου.
Απόλυτη σιωπή και πολλά σκοτάδια. Στέκομαι ώρα πολλή κι αγναντεύω τ’ αστέρια που κατέκλυσαν τον χειμερινό ουρανό. Ξεχνώ την απελπισία των καιρών, των ημερών που διανύουμε· ούτως ή άλλως όλα, θαρρώ, είναι ψεύτικα, σιχαμένα και ανάξια λόγου.
Απαξιώ ακόμη και την καθημερινότητα που και αυτή είναι πια χωρίς όνειρα, και «ταξιδεύω» με την ποίηση του Καββαδία που με κάνει ακόμα να μπορώ να ονειρεύομαι.
Ψάχνω στον ουρανό για το Άλφα του Κενταύρου, ενώ ακούω ψιθυριστά δίπλα μου μια φωνή να μου λέει:
«Να φοβάσαι τ’ άστρα του Νοτιά

Μία όμορφη καλημέρα σε όλους

παιχνίδια...χρωμάτων

Φολέγανδρος

Προσθήκη λεζάντας

Ήλιος η βροχή?

 Μου αρέσει η βροχή..ειδικά στο ταξίδι

 γιατί οι σκέψεις μου γίνονται γκρι,  ούτε καν μπλε,  μια άμορφη μάζα γκρι.

  Και το μόνο που θέλω είναι κουρνιάσω στον καναπέ,  μ΄ένα καλό βιβλίο,  αλλά δεν έχω ένα καλό βιβλίο,  θέλω και να πιω ένα ζεστό καφέ αλλά έχει χαλάσει η καφετιέρα,  επίσης θέλω να ανάψω έστω κι ένα ξύλο στο τζάκι..  αλλά δεν έχω ξύλα..

Και μη μου πεις ότι πρέπει να παίζω μόνο με όσα έχω,  γιατί θα σου πω πως αυτό συμβαίνει μόνο κάτω από φυσιολογικές συνθήκες.. απόλυτης ηλιοφάνειας.

Αυτό θα σου πω!

Φτάνoντας με βροχή νωρίς το πρωί στο λιμάνι…σιωπή, ζωή, χρόνος

H σιωπή μπορεί να σημαίνει φόβο,

  Όπως.. όταν προσπαθείς να στηρίξεις κάτι πολύ εύθραστο στο μπουφέ και κάνεις ακούσια εκείνη την κίνηση με τα χέρια παγωμένα ανοιχτά και την ανάσα κομμένη..

ενώ  μέσα σου μια φωνή παρακαλά ''κράτα την ισορροπία σου''

-

Αυτές οι απίστευτες εικόνες από ζωή..

Τρυπώνουν μέσα σου με το έτσι θέλω και ουρλιάζουν!

-

Η έννοια του χρόνου..  πόσο ακόμη μπορεί να αλλάξει..

σκέψεις.. ανάποδες

Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα,  χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι καλό ή κακό,  και χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω μια αρχή και ένα τέλος.

Απλά αυτή την φάση δεν την έχω ξαναζήσει.

 Μετά,  μπήκαν εμβόλιμα διάφορα πράγματα,  νομίζαμε ότι αυτή ήταν η ζωή μας αλλά δεν ήταν.

Τα ζήσαμε όμως.

Αγόρασα πιπεριές, πράσινες κίτρινες πορτοκαλί ,μαρούλι, ξυνόμηλο, κουκουνάρι και καρύδια  μου αρέσει να έχει χρώματα η σαλάτα μου ,

 με κάνει να νιώθω ότι βρίσκομαι στην καρδιά του Χειμώνα,  που όμως μόνο σε φωτογραφίες τον χαζεύω.  Στην πραγματικότητα το κρύο ακόμη καλά κρατεί,  αλλά ποιός νοιάζεται για αυτό. 

  Αυτό που έχεις στο μυαλό έχει σημασία.

Γράφω εδώ για να δώσω το στίγμα μου πιό πολύ παρά επειδή έχω κάτι να πω,  ούτε ο ίδιος δε μπορούσα να φανταστώ,  τόσα πολλά πρόσωπα επάνω μου…

 έρχεται σαββατοκύριακο και είναι Δεκέμβρης.

μονό...λογος

Έχω νεύρα,
η χειμωνιάτικη βόλτα μου αποδείχθηκε άκρως αποτελεσματική.
Δύο ώρες μόνος εγώ και τα μαγαζιά.
Σε αντίθεση με την καλοκαιρινή,όπου τα φώτα είναι λιγοστά και όλο το πακέτο
με φόντο το σκούρο μπλε της θάλασσας θυμίζει περισσότερο φύση
απόψε σαν να είχε μια ιδιαίτερη ζωντάνια η γειτονιά μου.
Λίγο καλύτερα νομίζω από πέρσι και πρόπερσι τόσο που σκεφτόμουν τι καλά θα ήταν
να ξανά άνοιγα το μαγαζί μου.
-Τι λες?είσαι για μια γαμάτη δεκαοκταετία ακόμα?
-Ο καθένας μας βλέπει τα πράγματα όπως αυτός θέλει
-Συμφωνείς?
-Σκάσε..αύριο γιορτάζει ο υιός μου
-Μα θα σκάσω.
-Σκάσε