.......................

όνειρο ήταν..

Φεύγοντας,  άφησε πίσω του  καμιά πενηνταριά  πακέτα των 365 ημερών,  τυλιγμένα με ένα βρώμικο σπάγκο.

 Ανέφερε με κάθε λεπτομέρεια,  τηλεφωνήματα,  συνομιλίες,  επιθυμίες ,λαχτάρες,όνειρα..

Το τάδε πακέτο,  θα δοθεί στο τάδε πρόσωπο..

Το τάδε χρηματικό ποσό θα μοιραστεί στα τόσα..

Bέβαια,  ούτε πακέτο,  ούτε χρηματικό ποσό βρέθηκε.

 Υπάρχουν πάντα οι επιτήδειοι που προλαβαίνουν να σου πουν πως πέρα από άχρηστα χαρτιά και μνήμες,  τίποτα άλλο σημαντικό δεν αναφέρθηκε..

..και μετά… η δήθεν λύπη και  το κατηγοριό τους

Αυτός απλά έφυγε

Κατάληξη..

Δεν ξέρω πως ή από ποιόν καθορίζεται ο κάθε κρίκος της αλυσίδας που μας οδηγεί σε ένα οποιοδήποτε αποτέλεσμα,  το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι εμείς οι άνθρωποι πολύ εύκολα ξεχνάμε τα αγκαθάκια,  και τον τρόπο που τα αντιμετωπίσαμε,  και όσα ορκιστήκαμε ότι δεν θα ξανακάνουμε.  Μπορεί να διαλέγουμε παράπλευρες οδούς,  μπορεί να δίνουμε πίστωση χρόνου,  αλλά στην ίδια λεωφόρο πάντα καταλήγουμε..

Σκέψεις με ήλιο!

Οι μέρες έχουν ξεκινήσει με ήλιο, η θάλασσα σε αποχρώσεις ασημί και οι νύχτες λάμψεις από μακρινές αστραπές και πυροτεχνήματα.
Τούφες καπνού έξω από παράθυρα νυχτερινά φωτισμένα.
Πρόσωπα προβληματισμένα διαυγή με συλλογισμούς καθαρά απλούς, μαθηματικούς. Πρόσωπα σκιερά, γεμάτα μυστήριο που όταν λυθεί εξαφανίζεται η γοητεία.
Από τα χίλια που έχεις μέσα σου εξωτερικεύεις μη ελεγχόμενα, το ένα κι αυτό σε σηματοδοτεί. Ετικέτες δεμένες με διπλούς και τριπλούς κόμπους που αρνούνται να λυθούν
.
Είσαι μόνο αυτό που δείχνεις. Συνήθως χωρίς επίγνωση.
Είσαι μόνο αυτό που αυτός που βρίσκεται απέναντι σου θέλει να δει.
Είσαι οι σκέψεις του, οι φόβοι του, οι ανασφάλειες του κι ότι μπορεί εύκολα επάνω σου να αναγνωρίσει σε συνάρτηση με τον χώρο που πιθανόν σου δώσει..

Ξημερώνει σε λίγο.
ΗΛΙΟΣ