ο φίλος μου στο ταξίδι

Οk!  Στο θέμα της φιλίας έχω αλλάξει κατά πολύ απόψεις..  και ως προς τι ζητάω εγώ,  και ως προς το τι θα δώσω..

Ένα πράγμα όμως έχει μείνει σταθερό..

Δεν θέλω να μεταφέρω την λύπη,  τη θλίψη και τη στενοχώρια μου..

Θέλω να νιώθω τους φίλους μου να χαμογελούν..

Θέλω αν έχουν κάτι που τους βασανίζει να είμαι κοντά τους..

Δεν θέλω να με χρησιμοποιούν σαν σκουπιδοτενεκέ κακιών,  γκρίνιας,  ανασφάλειας κλπ

Δεν θέλω να υπάρχει ανταγωνισμός..  τελεία και παύλα..

Κοίτα να δεις που ένας φίλος μου είπε ότι δεν είμαι γκρινιάρης..

Ή που δε με ξέρει ακόμη καλά,  ή που θέλει να μου χαιδέψει τ' αυτιά ή που έχει ακούσει τα χειρότερα ο άνθρωπος!

Πέστε μου ένα τρόπο να βάλω στον κόσμο μου το μπλέ..

Πέστε μου ένα τρόπο να κάνω τον κόσμο μου ζουζουνίστικο..

Πάντα ένιωθα ότι θα μπορούσα να χωρέσω πολύ πιο εύκολα ανάμεσα στο γαλαζοπράσινο  της θάλασσας,  παρά στο  γαλαζοπρασινορόζ  της  λεγόμενης τέχνης

Να σας πω κάτι;

Δεν αντέχω πια να βλέπω φωτογραφίες που παραπέμπουν σε θλίψη,  μοναξιά ή εγκατάλειψη..  δεν αντέχω εικόνες που υπονοούν προσμονή,  αδιέξοδα ούτε καν ομίχλη ή βροχή..

Το μόνο που αντέχω και το μόνο που θέλω να υπάρχει γύρω μου είναι (θα έλεγα θάλασσα και ήλιος), αλλά επειδή η θάλασσα είναι λίγο δικό μου κομμάτι , θα πω μόνο ήλιος,  φως,  λάμψεις σε κάθε τους μορφή..

γερνάω θεέ μου.. (όχι δεν με τρομάζει) αν και μου φαίνεται τόσο γεροντίστικη η έκφραση..  εγώ έχω ακόμη χρόνια εφηβείας να εξαντλήσω..  και να ταξιδέψω...

Καλή Ανάσταση  σε όλους