Το κατηγορητήριο ήταν αμείλικτο και οι δικαστές σκληροί.
«Κατηγορείσαι για εσχάτη εφηβεία»
Τα στοιχεία αδιάσειστα.
«Ως γνωστόν, τα παιδιά ονειρεύονται χωρίς να ροχαλίζουν. Αντιθέτως, οι ώριμοι άνδρες ροχαλίζουν χωρίς να ονειρεύονται. Εσύ κατηγορούμενε ροχάλιζες ενώ ονειρευόσουν.»
Ο κατηγορούμενος χασμουρήθηκε. Ο δικαστής συνέχισε.
«Το αδίκημα της παρατεταμένης εφηβείας είναι βαρύτατο και ο πρότερος αθόρυβος ύπνος δεν αναγνωρίζεται ως ελαφρυντικό.
Ο κατηγορούμενος ξαναχασμουρήθηκε. Ο δικαστής αγριοκοίταξε.
«Ως εκ τούτου το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο σου επιβάλει την εσχάτη των ποινών.
Κατηγορούμενε ακυρώνεσαι ως πατέρας. Λύεται η συνεδρίαση».
Ο κατηγορούμενος λύθηκε στα γέλια.
Θυμήθηκε ένα μεσημέρι που ξύπνησε με το bibi να έχει σκαρφαλώσει πάνω του, σκεπάζοντας με τα χεράκια του το στόμα παρακαλώντας: «τσώπα μπαμπά! τσώπα, να κοιθούμε!».
Και μετά από χρόνια πολλά έβαλε τα κλάματα.
