Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

29-2-2008

Μεγάλη μέρα η σημερινή

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Το τραγούδι του φαροφύλακα

Το σπίτι του ήταν μικρό και χαμηλοτάβανο.

Το είχε χτίσει στην άκρη ενός βότσαλου, εκεί που σκάει το κύμα.

Η μέρα του ακόμη μικρότερη.

Οι ώρες έμοιαζαν λεπτά και τα λεπτά με δευτερόλεπτα.

Και οι τσέπες του ήταν πάντα άδειες.

Άδειες και τρύπιες ενίοτε.

Όμως, ερχόταν μια στιγμή, στο τέλος της ημέρας, που κοιτούσε πέρα μακριά στον ορίζοντα και σιγοτραγουδούσε.

Θυμότανε τρεις φίλους του, μια γυναίκα που είχε αγαπήσει και ένα πλοίο της γραμμής που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να πάρει μία μέρα.

Τραγουδούσε δηλαδή, για όλα αυτά που του έχουν απομείνει, για εκείνα που για πάντα έχασε και για όσα περιμένει να έρθουν.

Και το τραγούδι του καμιά φορα γαλήνευε τη θάλασσα.

Κι άλλοτε έκανε το φως του φάρου να σκοτεινιάζει.

Και μια φορά, παρόν, παρελθόν και μέλλον μπλέχτηκαν και έγιναν κουβάρι.

Είδε τους φίλους του και τη γυναίκα του στην κουπαστή του πλοίου,

να ναυαγούν, να χάνονται στην άγρια θάλασσα μπροστά του,

γιατί χαμένος όπως ήταν μέσα στο σιγανό τραγούδι του,

το φάρο να ανάψει είχε ξεχάσει.

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Οχι δεν γράφω.....πάω θάλασσα


Θέλω να γράψω. Θέλω πάρα πολλά να γράψω....αλλά όχι δεν θα το κάνω σήμερα. To κλείνω παίρνω τη μηχανή μου και.. πάω θάλασσα..αύριο πάλι!! Εσείς μπορείτε να περιμένετε εγώ όχι..

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Φοντι (fondue)


Για το φοντι κανονικα πρεπει να εχουμε το ειδικο τηγανι με την βαση του.Επισης θελουμε τα γνωστα ψιλα πιρουνια.
. 1 σκελιδα σκορδο

. 400 γρ λευκο ξηρο κρασι

. 500γρ emmentaler (ελβετιας!!) τριμμενο

. 500γρ gruyere (επισης ελβετιας!!) τριμμενο

. φρεσκο τριμμενο πιπερι

. 2-3cl kirsch (λικερ κερασιου η και vodka αν δεν εχουμε)

. 1 κουταλια corn flour

Tριβουμε το τηγανι με το σκορδο.

Βαζουμε το κρασι στο τηγανι,ριχνουμε και το τυρι και το ανακατευουμε και βαζουμε πιπερι.Σε μικρη φλογα το ζεσταινουμε σιγα σιγα.Ανακατευουμε συνεχεια με ενα ξυλινο κουταλι,αλλιως το τυρι θα κολλησει.

Το ανακατευουμε μεχρι που να λιωσει ολο το τυρι και βραζει.

Σε ενα μικρο ποτηρακι εχουμε ανακατεψει το corn flour με το kirsch η την vodkaκαι το μειγμα αυτο το ριχνουμε στο τυρι και ανακατευουμε και παλι καλα.
Οταν απο το φοντι φυγει η μυρωδια του κρασιου μαζι με την βαση του σε χαμηλη φλογα το φερνουμε στο τραπεζι.

Εχουμε ηδη κοψει μπουκιτσες (τετραγωνες και οχι τριγωνες!!) το ψωμι και βουτανε ολοι με τα ειδικα πιρουνια.
Στο τελος του γευματος μπορει να καει λιγο απο κατω,αλλα ακριβως αυτο το καμενο εχει πολυ καλη γευση!!!!Μπορουμε να το βγαλουμε σιγα σιγα απο το τηγανι,το κοβουμε και το τρωμε με εχτρα πιπερι.

Το αντιστοιχο και ειδικα σε περιπτωση, αποκλεισμου λογω καιρικων
συνθηκων η μεγαλης φουρτουνας ,μπορει να γινει με φασολια και ειδικα αν εχουν βρασει
ανω των 6 ωρων........

Το παραπανω σερβιρεται σε καταστημα εντος λεκανοπεδιου Αττικης ως πρωτο πιατο και ακολουθει βουβαλι στην σταμνα επισης καταπληκτικο!!

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Κυριακή μεσημέρι

Ένας κύκλος κλεινει

Κυριακή μεσημέρι.

Όταν κάθισα να γράψω αυτές τις λίγες λέξεις, ούτε που φανταζόμουν τι θα ακολουθούσε.

To be honest, ούτε και μ΄ένοιαζε.

Ήμουν πολύ φορτισμένος στην προσπάθειά μου να εκφράσω αυτά που ένιωθα στον έναν και μοναδικό παραλήπτη που είχα στο κεφάλι μου- τον εαυτό μου-.
Και μετά, όταν κουτσά στραβά τα έγραψα, άρχισα να σκέφτομαι ότι όταν καταφέρνεις να πεις ΘΕΛΩ, έστω κι αν προσπαθείς εκ των υστέρων να το αναιρέσεις με λιλά σχόλια, έχεις ήδη κάνει ένα βήμα μπροστά.
Τρομακτικό!

Και μετά και μετά...είπα να πέσω με τα μούτρα στο μπροστά, το οποίο θέλει μπαλάκια για να το προσδιορίσεις και κατόπιν να το διεκδικήσεις. Ή να αφεθείς να σε διεκδικήσει εκείνο -στην περίπτωσή μου, αυτό κι αν θέλει μπαλάκια. Μ αυτά και με τ άλλα, το τελευταίο πράγμα που με ένοιαζε ήταν πώς θα κάνω μια σεμνή τελετή για το άνοιγμα της σελίδας μου.
Εκ των υστέρων λοιπόν:
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα email σας.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα τα σχόλια.
Εννοείται ότι δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να τα σβήσω, πάντα το blog μου είχε και θα έχει, σχόλια ανοιχτά σε ανώνυμους και μη, χωρίς comment moderation, χωρίς ΠΟΤΕ να σβήσω ΕΝΑ σχόλιο.
Εννοείται πως δεν υπάρχει περίπτωση να το σβήσω, το blog περιέχει το πιο δύσκολο και σκοτεινό κομμάτι μου, που όμως πάντα θέλω να θυμάμαι. Περιέχει δικά μου και δικά σας σχόλια, ζεστά, έξυπνα, αστεία, κολακευτικά, καυστικά! Εννοείται ότι μ αρεσει όταν μου γράφατε ότι γουστάρατε αυτά που γράφω, υπάρχει κάποιος που δε γουστάρει τα καλά λόγια?
Εννοείται ότι θα σας ξαναβρώ και θα με ξαναβρείτε . Όχι εδώ φυσικά , τζάμπα έχασες τον ύπνο σου, , το σκούρο template δεν μου πάει πια, όπως ήδη έγραψα- άλλος ένας κύκλος κλείνει κι ενας νεος ανοιγει -κι εγώ βρίσκω άλλα χρώματα για φόντο στη ζωή μου, τέτοια που να ταιριάζουν με τα φωτεινά μου κομμάτια, είμαι σε φάση I have a dream και τέτοια τώρα, υπομονή κι όλα θα γίνουν.
Εννοείται ότι θα συνεχίσω να γράφω και να λέω αηδίες, και ότι τα σχόλια και πάλι θα μείνουν ανοιχτά, γιατί εννοείται ότι είμαι attention/comment whore και εννοείται ότι τα ανώνυμα/επώνυμα ανθρωπάκια που ποτέ δεν έμαθαν να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους πάντα θα παίρνουν τα μπαλάκια όλων μας.

Σε όλα όσα κρατήσαμε βαθιά στην καρδιά μας τόσο, όσο
να γίνουν κομμάτι μας.