Γιατί άραγε?

Eίναι πραγματικά πολύ δύσκολο να βρεις ένα στρείδι ανοικτό.


Ο γνωστός Γάλλος φυσιοδίφης Ζακ Ρεσώ, για παράδειγμα, πέρασε τη μισή ζωή του ψάχνοντας για ένα.
Και όταν επιτέλους βρήκε, το κοίταξε έκθαμβος και το ρώτησε γεμάτος απορία το ερώτημα που τον βασάνιζε τόσο καιρό.


«Τι είναι αυτό που φοβάσαι τόσο και είσαι πάντα ερμητικά κλεισμένο;».


...τότε το στρείδι έκλεισε αμέσως τρομαγμένο.

Τόσες ευχές... όσα τα φωτάκια!!!

καλές γιορτές σε όλους

Μπορούμε να πιστέψουμε ότι μπορούμε

Ο καιρός δείχνει να κρατάει. Ουρανός και θάλασσα συμφωνούν.

Αλλά εμείς δε φοβόμαστε. Έτσι Μίμη;

Έτσι …έτσι… Κούραση νιώθουμε μόνο. Το έχει αυτό το καλό η κούραση -παραμερίζει το φόβο.

Γιατί  λέει το μυαλό στο υπόλοιπο σώμα: αφού εσύ δε μπορείς, αναλαμβάνω εγώ, μη φοβάσαι. Και το σώμα κάνει πως δε φοβάται. Γίνεται και το ανάποδο. Πήγαινε ‘λα.

-Αφεντικό αφού η φουρτούνα με ζαλίζει γιατί μπήκαμε στο σκάφος;
-Δεν είμαι εγώ το αφεντικό σου. Ο  άλλος είναι.

 Από τη ζαλάδα αλλού πατάς κι αλλού βλέπεις.
-Γιατί εσύ είσαι καλύτερος;

Άλλη νότα πατάς και άλλη παίζεις. Που είναι το αφεντικό μου; Ζαλίζομαι και φοβάμαι.
-Στο κατάστρωμα.
-Δε φοβάται;
-Τι να φοβηθεί ρε; Άντρας είναι. Εσύ δεν είσαι άντρας;
-Όχι ρε δεν είμαι άντρας. Αρσενικό είμαι