«Μεγάλο πράγμα η φιλία
, άλλοτε φωτεινή, ζεστή, άλλοτε σκιερή, δροσερή.
Μικρό πράγμα η καβάτζα,
χουχουλιάζει στη ζέστη, κρύβεται βολεμένη στη σκιά».
Ο Νώντας μονολογεί χτυπώντας μονότονα την ίδια νότα.
«Οι φίλοι δίνουν από το υστέρημα όχι από το περίσσευμα, χαίρονται με τη χαρά σου, περισσότερο από όσο λυπούνται με την λύπη σου
-το είχα δει γραμμένο σε μια ταβέρνα αυτό, δεν είναι δικό μου,
πιάσε ένα τσίπουρο με μεζέ ρε Σταύρο.
Τι έλεγα; Α ναι!#
Για την φιλία για σχέση για οτιδήποτε…
Αυτοί οι γραφιάδες φλυαρούν αλλά που και που τους έρχεται και κάνα καλό στο μυαλό όπως αυτό:
η φιλία θέλει αγάπη και η αγάπη ευγνωμοσύνη.
Εκεί στηρίζονται όλα. Στην ευγνωμοσύνη.
Το κακό όμως με δαύτη είναι ότι πρέπει να σκεφτείς πρώτα για να τη νιώσεις.»
