Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Είναι ανήθικο…

Είναι ανήθικο........
Όταν κάποιος σου καταθέτει τον πόνο του, να του πεις ότι πονάς ή έχεις πονέσει περισσότερο.

Όταν κάποιος σου καταθέτει την αγάπη του, να του πεις ότι αγαπάς ή έχεις αγαπήσει περισσότερο.

Μπορώ να υπάρχω χωρίς συγκριτικούς βαθμούς.

Αν θέλω…

Και λέω εγώ τώρα…

Αν έχεις την ακατανίκητη τάση

να επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος,

αλλά κάθε φορά κάνεις μία,

μικρή έστω,

διορθωτική κίνηση,

υπάρχει περίπτωση κάποτε,

να πάψει να χαρακτηρίζεται ως λάθος?

Στη ζωή,

δεν παίρνεις αυτό που δίνεις.

Στη ζωή,

παίρνεις αυτό

που βαθιά μέσα σου

πιστεύεις ότι αξίζεις

να πάρεις.

Πριν διαφωνήσεις, απλά δες γύρω σου..
ή μέσα σου..

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Ταξιδεύοντας με… έναν ενδοιασμό και μια βεβαιότητα

Θα γράψω ένα βιβλίο.

Έχω βρει και τον τίτλο.

Η αβάσταχτη βαρύτητα του δίνε.

Θα το αφιερώσω σε αυτούς που μου δίδαξαν να δίνω από το υστέρημα χωρίς να περιμένω το περίσσευμα.

Θα πρόκειται για επικριτικά ειρωνική αφιέρωση διότι δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος από την διαπαιδαγώγησή μου.

Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι λησμόνησαν να με ενημερώσουν πως πολλοί άνθρωποι έχουν διδαχθεί να εισπράττουν από το υστέρημα του άλλου για να διασφαλίσουν εγκαίρως το δικό τους περίσσευμα.

Είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στο τέλος σε κατηγορούν επειδή δεν έχεις περίσσευμα.

Ναι, θα το γράψω.

Έχω έμπνευση.

Αν και μου περισσεύει...χμ...

ένας ενδοιασμός

-μήπως η έμπνευση που γεννά η μιζέρια των καιρών είναι ψεύτικη;

Και μια βεβαιότητα

-πως η σιωπή είναι οργή που διαψεύδεται.