Μυρσίνη

Νερά!

........

Ραδιόφωνο, ώρα 4 το πρωί

Οι  άνθρωποι πρέπει να ξεκουράζονται, να ησυχάζουν. Xρειάζονται το χρόνο τους, μόνοι. Το ’χουν ανάγκη. Στον προσωπικό τους χώρο, να μαζέψουν δυνάμεις. Θα βάλω το ραδιόφωνο να παίζει, για παρέα – κι αν με κουράσει, θα αφήσω να παίζουν οι δεκαοχτούρες και τα καναρίνια της γειτονιάς..παίρνω ένα βιβλίο

Τα μάτια μου ψάχνουν τις επιφάνειες, σταματάω σ ένα σημείο που απεικονίζει ένα χάρτη του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι πολύ ευδιάκριτος, όμως αν πλησιάσεις μπορείς να κάνεις ένα μίνι μάθημα γεωγραφίας: μια επανάληψη στις πρωτεύουσες και ποιες χώρες συνορεύουν με ποιες... Από μακριά, τα περιγράμματα σου δίνουν μια ιδέα των μεγεθών. Πόσο μικρή είναι η Ευρώπη!

Τα πράγματα σπάνια μπαίνουν στη θέση τους, από την άλλη, και οι ευκαιρίες δεν είναι ποτέ ίσες. Σε έναν δίκαιο κόσμο κανείς δεν θα ’πρεπε να έχει περισσότερα δικαιώματα από κάποιον άλλο, ευνοϊκότερη μεταχείριση. Αλλά και πάλι, σε έναν δίκαιο κόσμο, ο αγώνας, το πείσμα, η προσπάθεια δεν θα έπρεπε να ανταμείβονται; Όπως και να το δεις, ο κόσμος μας δεν είναι δίκαιος...

Άλλοι πασχίζουν περισσότερο, κάνουν ό,τι μπορούν κι ακόμα παρά πάνω, κι άλλοι κάθονται και τους παρατηρούν. Υπάρχουν κι αυτοί που δεν παίρνουν καν χαμπάρι, είναι αλλού. Ζουν όλοι μαζί.

Πάω να πλύνω τα πιάτα . Το σπίτι όταν είναι καθαρό είναι πιο φιλόξενο. Μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν την ακαταστασία κι άλλοι ούτε που την προσέχουν. Ίσως γιατί έχουν μυωπία ίσως γιατί δεν τους το έμαθε ποτέ κανείς. Κάνω βόλτες γύρω απ’ το μεγάλο τραπέζι...

Η ζωή μας κάνει κύκλους.

Αν αγαπάς κάποιον του το λες. Και περιμένεις να δεις αν σ’ αγαπάει κι αυτός. Αν όχι, φεύγεις. Αν αγαπάς κάποιον του δίνεις χώρο. Αν τον αγαπάς τον σέβεσαι, δεν τον κάνεις ένα με σένα, του κλείνεις το μάτι με διάθεση παιχνιδιού. Πηγαίνεις να τον βρεις, το παιχνίδι είναι η χαρούμενη πλευρά της ζωής.

Οι άνθρωποι αγαπούν με διαφορετικούς τρόπους. Αν δεν είναι σε ανάγκη, αν είναι στοιχειωδώς συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους, προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον τρόπο του άλλου.

Κοιτάζω τον υπολογιστή με καχύποπτο βλέμμα, από αμηχανία. Αποφασίζω να μην τον ανοίξω, τι έχω να κερδίσω πέρα απ’ την οικειότητα της συνήθειας; Οι συνήθειες, όσο ωραίες και να ’ναι, πρέπει κάποτε να σπάνε  ή να αλλάζουν με άλλες. Για αλλαγή σκέφτομαι ανθρώπους στον πραγματικό κόσμο, ποιον έχω καιρό να δω, ποιον έχω επιθυμήσει. Είναι ένα βήμα...

Γενικά πλέον oι άνθρωποι  είναι και δεν είναι διαθέσιμοι. Έχουν άγχος, νεύρα,πάσχουν από πονοκεφάλους, το κεφάλι τους πάει να σπάσει. Πώς να τους βοηθήσεις; Μπορείς να τους πάρεις τις έγνοιες; Δεν μπορείς. Μόνο να τους χαμογελάσεις τρυφερά, να τους αγγίξεις λίγο και να τους αφήσεις να σου σφίξουν το χέρι.

Ένας άνθρωπος ασφυκτιά, είναι κυκλωμένος, δεν ξέρει κατά πού να τραβήξει. Ένας άλλος θέλει να αφήσει τη μιλιά του ελεύθερη, να το βγάλει από μέσα του, έτσι μόνο θα νιώσει καλύτερα. Αρκεί να υπάρχει κάποιος να τον ακούσει. Αντί να ανοίξω τον υπολογιστή,παίρνω χαρτί και γράφω.. δυναμώνω το ραδιόφωνο..έχει υπέροχη μουσική..θαλασσινή

Οι άνθρωποι δεν έχουν υπομονή. Και δεν ακούν ο ένας τον άλλο. Θέλουν να πουν το δικό τους, αυτό που καταλαβαίνουν με το μυαλό τους. Και φλυαρούν, μιλούν ακατάπαυστα όλοι μαζί κάνοντας φασαρία. Όταν είσαι μέρος της φασαρίας δεν μπορείς να την καταλάβεις, πρέπει να κάνεις ένα βήμα πέρα. Είναι χρήσιμο να παίρνει κανείς απόσταση: να σιωπά, να ακούει, να καταλαβαίνει. Να βγαίνει από τον εαυτό του, να παρατηρεί. Κι έτσι να βοηθάει και τους άλλους.

Κολλάω τα χαρτάκια στις σημειώσεις μου, Η μοναξιά είναι ένα βήμα προς τα μέσα. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να μείνει μόνος λίγες ώρες μέσα σε ένα δωμάτιο είναι δυστυχισμένος, νομίζω το είπε κάποιος αυτό! δεν θυμάμαι ποιός..

Eίναι παράξενα όντα, oι άνθρωποι, νομίζουν ότι αυτό που θέλουν είναι το σωστό, το δίκαιο. Είναι που δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν απειροελάχιστη κουκίδα στο σύμπαν, τους λείπει η φαντασία. Άλλοι, πάλι, κατατρέχονται από σύνδρομο καταδίωξης, κλείνουν όλη την ώρα τις κουρτίνες μη και τους δουν, φαντάζονται ότι πέφτουν θύματα συνωμοσίας. Κάποιοι είναι πολύ θυμωμένοι, πρέπει να προσέχεις όταν τους μιλάς, μην πεις κάτι λάθος και τους προσβάλλεις. Άλλοι νιώθουν ανήμποροι, βλέπουν το χρόνο να φεύγει κι αυτοί μένουν καθηλωμένοι σε ένα αβέβαιο παρόν. Κι άλλοι συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά που όταν δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους μουτρώνουν. Είναι οι ίδιοι που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, που νομίζουν ότι είναι κάποιοι και φουσκώνουν από περηφάνεια και ματαιοδοξία. Υπάρχουν και οι καλόπιστοι..

Είναι κι αυτοί που δεν το βάζουν κάτω, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνουν κι ας είναι άξιοι. Κρίμα που η ζωή δεν είναι πιο γενναιόδωρη μαζί τους. Αν έχεις να τους δεις καιρό, φαντάζεσαι πως τα ’χουν καταφέρει. Κι αν όχι, σκέφτεσαι πως τελικά κανείς δεν σου χρωστά, τίποτα δεν σου χαρίζεται, εκτός κι αν είσαι τυχερός. Πρέπει να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι γι’ αυτό που θέλεις, κι ίσως το καταφέρεις. Ό,τι και να γίνει, σημασία θα έχει που προσπάθησες.

Τελικά, το ραδιόφωνο δεν ήταν κακή επιλογή...

Έχω ανάγκη να βγώ θάλασσα.. κάπου προς τα κεί..

να! να! εδώ.. το βρήκα

ο φίλος μου στο ταξίδι

Οk!  Στο θέμα της φιλίας έχω αλλάξει κατά πολύ απόψεις..  και ως προς τι ζητάω εγώ,  και ως προς το τι θα δώσω..

Ένα πράγμα όμως έχει μείνει σταθερό..

Δεν θέλω να μεταφέρω την λύπη,  τη θλίψη και τη στενοχώρια μου..

Θέλω να νιώθω τους φίλους μου να χαμογελούν..

Θέλω αν έχουν κάτι που τους βασανίζει να είμαι κοντά τους..

Δεν θέλω να με χρησιμοποιούν σαν σκουπιδοτενεκέ κακιών,  γκρίνιας,  ανασφάλειας κλπ

Δεν θέλω να υπάρχει ανταγωνισμός..  τελεία και παύλα..

Κοίτα να δεις που ένας φίλος μου είπε ότι δεν είμαι γκρινιάρης..

Ή που δε με ξέρει ακόμη καλά,  ή που θέλει να μου χαιδέψει τ' αυτιά ή που έχει ακούσει τα χειρότερα ο άνθρωπος!

Πέστε μου ένα τρόπο να βάλω στον κόσμο μου το μπλέ..

Πέστε μου ένα τρόπο να κάνω τον κόσμο μου ζουζουνίστικο..

Πάντα ένιωθα ότι θα μπορούσα να χωρέσω πολύ πιο εύκολα ανάμεσα στο γαλαζοπράσινο  της θάλασσας,  παρά στο  γαλαζοπρασινορόζ  της  λεγόμενης τέχνης

Να σας πω κάτι;

Δεν αντέχω πια να βλέπω φωτογραφίες που παραπέμπουν σε θλίψη,  μοναξιά ή εγκατάλειψη..  δεν αντέχω εικόνες που υπονοούν προσμονή,  αδιέξοδα ούτε καν ομίχλη ή βροχή..

Το μόνο που αντέχω και το μόνο που θέλω να υπάρχει γύρω μου είναι (θα έλεγα θάλασσα και ήλιος), αλλά επειδή η θάλασσα είναι λίγο δικό μου κομμάτι , θα πω μόνο ήλιος,  φως,  λάμψεις σε κάθε τους μορφή..

γερνάω θεέ μου.. (όχι δεν με τρομάζει) αν και μου φαίνεται τόσο γεροντίστικη η έκφραση..  εγώ έχω ακόμη χρόνια εφηβείας να εξαντλήσω..  και να ταξιδέψω...

Καλή Ανάσταση  σε όλους

Summer is coming..

Καλό η κακό..

Καμιά φορά τα όμορφα έρχονται όλα μαζί ή εσύ ανοίγεις ξαφνικά τις χαραμάδες σου κι αφήνεις να περάσει ο μεσημεριάτικος ήλιος του Απρίλη,  να στραβώσει τα μάτια σου,  να αλλάξεις οπτική γωνία,  να έρθουν οι θετικές σκέψεις κλπ κλπ

Νομίζω ήρθε η ώρα να κλείσει..ναί να κλείσει ένας ακόμη μεγάλος κύκλος της ζωής μου,  δε το κρύβω ότι με τρομάζει αυτό,  αλλά ότι είναι να γίνει θα γίνει για καλό,  κι αν είχε ήδη γίνει ίσως να ήταν ιδανικά το καλύτερο.

Από την άλλη ανοίγει ένας άλλος,  μικρότερος αλλά είμαι σίγουρoς ότι θα είναι σημαντικός πολύ κι ότι θα υπάρξουν εξελίξεις,  από αυτές που σε βοηθούν να κάνεις μερικά βήματα μπροστά.  

Κι έτσι ίσως δυναμώσουν κάποια υπόλοιπα που βρίσκονται σε αδράνεια εδώ και καιρό..πχ η σχέση του καλού και του κακού.

Υπάρχει διαφορά άραγε?

Ελλάδα!!

"Πουθενά σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου,

ο ήλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά,

δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους,

όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι της γης που κάποτε,

ποιος ξέρει, σε τι καιρούς απίθανους,ποιος θεός, για να κάνει το κέφι του,έκοψε και φύσηξε μακριά ίδιο πλατανόφυλλο

καταμεσής του πελάγους."

- Οδυσσέας Ελύτης -

.......................

όνειρο ήταν..

Φεύγοντας,  άφησε πίσω του  καμιά πενηνταριά  πακέτα των 365 ημερών,  τυλιγμένα με ένα βρώμικο σπάγκο.

 Ανέφερε με κάθε λεπτομέρεια,  τηλεφωνήματα,  συνομιλίες,  επιθυμίες ,λαχτάρες,όνειρα..

Το τάδε πακέτο,  θα δοθεί στο τάδε πρόσωπο..

Το τάδε χρηματικό ποσό θα μοιραστεί στα τόσα..

Bέβαια,  ούτε πακέτο,  ούτε χρηματικό ποσό βρέθηκε.

 Υπάρχουν πάντα οι επιτήδειοι που προλαβαίνουν να σου πουν πως πέρα από άχρηστα χαρτιά και μνήμες,  τίποτα άλλο σημαντικό δεν αναφέρθηκε..

..και μετά… η δήθεν λύπη και  το κατηγοριό τους

Αυτός απλά έφυγε

Κατάληξη..

Δεν ξέρω πως ή από ποιόν καθορίζεται ο κάθε κρίκος της αλυσίδας που μας οδηγεί σε ένα οποιοδήποτε αποτέλεσμα,  το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι εμείς οι άνθρωποι πολύ εύκολα ξεχνάμε τα αγκαθάκια,  και τον τρόπο που τα αντιμετωπίσαμε,  και όσα ορκιστήκαμε ότι δεν θα ξανακάνουμε.  Μπορεί να διαλέγουμε παράπλευρες οδούς,  μπορεί να δίνουμε πίστωση χρόνου,  αλλά στην ίδια λεωφόρο πάντα καταλήγουμε..

Σκέψεις με ήλιο!

Οι μέρες έχουν ξεκινήσει με ήλιο, η θάλασσα σε αποχρώσεις ασημί και οι νύχτες λάμψεις από μακρινές αστραπές και πυροτεχνήματα.
Τούφες καπνού έξω από παράθυρα νυχτερινά φωτισμένα.
Πρόσωπα προβληματισμένα διαυγή με συλλογισμούς καθαρά απλούς, μαθηματικούς. Πρόσωπα σκιερά, γεμάτα μυστήριο που όταν λυθεί εξαφανίζεται η γοητεία.
Από τα χίλια που έχεις μέσα σου εξωτερικεύεις μη ελεγχόμενα, το ένα κι αυτό σε σηματοδοτεί. Ετικέτες δεμένες με διπλούς και τριπλούς κόμπους που αρνούνται να λυθούν
.
Είσαι μόνο αυτό που δείχνεις. Συνήθως χωρίς επίγνωση.
Είσαι μόνο αυτό που αυτός που βρίσκεται απέναντι σου θέλει να δει.
Είσαι οι σκέψεις του, οι φόβοι του, οι ανασφάλειες του κι ότι μπορεί εύκολα επάνω σου να αναγνωρίσει σε συνάρτηση με τον χώρο που πιθανόν σου δώσει..

Ξημερώνει σε λίγο.
ΗΛΙΟΣ

Κυδώνι γλυκό...

 -Αφεντικό, γιατί εσύ τρως στο τραπέζι ενώ εγώ τρώω στο πάτωμα;» με είχε ρωτήσει ένα  μεσημέρι ο Στιφάδος ο κούνελός μου.

-Γιατί Στιφάδο μου  στη ζωή υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται.

-Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω μόνο πως υπάρχουν πράγματα που τρώγονται και πράγματα που δεν τρώγονται. Όπως αυτό το πράγμα που μου έδωσες να φάω.

 -Τρώγεται ή δεν τρώγεται;

-Είναι λίγο!

-Θα συζητήσουμε για την ποσότητα ή για την ποιότητα;

-Στο βιβλίο που έφαγα χθες έγραφε πως οι ποσοτικές αλλαγές οδηγούν σε ποιοτικές.

-Σου δίνω το λίγο για να ονειρεύεσαι το πολύ.

-Αυτό πιάνει στις γκόμενες και στις εκλογές, όχι στα κουνέλια.

-Έφαγες και την Aυγή;

-..μμμ εξυπνάδες

-Μου έφτιαξε ο περιπτεράς ένα τοστάκι με  φιλότιμο  και αχαριστία.

-Μια χαρά…γλυκό πάντως δεν σου δίνω…είναι και κυδώνι..μη τολμήσεις!!

Mύκονος

Στη βαλίτσα μου πάντα!

Όλα τα μυρωδικά, βότανα και μπαχαρικά προσθέτουν ιδιαίτερη γεύση στα φαγητά. Ποια, όμως, ταιριάζουν περισσότερο με τι;

Αρνάκι: δεντρολίβανο, θυμάρι, μαντζουράνα, μάραθος, σκόρδο, ρίγανη.

Λαχανικά: άνηθος, αρτεμισία (τραχούρι ή εστραγκόν), βασιλικός, μαϊντανός, μαντζουράνα, μέντα.

Μοσχάρι: γαρίφαλο, δάφνη, δεντρολίβανο, θρούμπι, κανέλα, κύμινο, μαντζουράνα, σκόρδο.

Πουλερικά: δεντρολίβανο, θρούμπι, ρίγανη, σκόρδο, φασκόμηλο.

Σούπες: αρτεμισία, δάφνη, δεντρολίβανο, θρούμπι, μαϊντανός.

Τυριά: άνηθος, βασιλικός, κάρι, μαϊντανός, μάραθος.

Φρούτα: γαρίφαλο, γλυκάνισο, κανέλα, μέντα, πιπερόριζα (τζίντζερ).

Χοιρινό: θρούμπι, θυμάρι, κύμινο, πιπέρι, πιπερόριζα, σκόρδο, φασκόμηλο.

Ψάρια: άνηθος, αρτεμισία, θυμάρι, μαϊντανός, μάραθος, σκόρδο.

:Ψωμί γλυκάνισο, δεντρολίβανο, θυμάρι, μαντζουράνα, μαχλέπι, ρίγανη, σκόρδο.

δεν πήγα...

Ήθελα να είμαι εκεί όμως δεν πήγα.Πρέπει να αφήσει κανείς μίαν επιθυμία του ανεκπλήρωτη.Πρέπει κανείς να αφήνει κάτι να τον βασανίζει....
Όταν αισθανθείς ένα πράγμα βαθιά,δεν μπορείς ποτέ καλά να το εξωτερικεύσεις.Το μεγαλύτερο μέρος  το κρατά εγωιστικά ο εαυτός σου.
Αν μπορούσα να γράψω ότι υπάρχει μέσα μου θα γέμιζα φύλλα και φύλλα.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως,είναι μία αέρινη φωτισμένη πολιτεία που σαν μία πεισματάρα γυναίκα κρατεί καλά φυλαγμένο το εύκολο μυστικό της....

Το βράδυ, όταν φύγαμε, κοιτάζοντας πίσω την άλλη πολιτεία με τα πολύχρωμα φωτερά μάτια που λάμπανε μου φάνηκε πως γνώρισα μέσα σ αυτά τη γεμάτο μυστήριο ζωή του
Kαλές θάλασσες νάχουμε

Αργά τη νύχτα

Κατασκήνωση προσκόπων μαζί με τον αρχηγό μου, έναν ξερακιανό πρώην ναυτικό, αργά τη νύχτα κάπου στον Αγ.Ανδρέα δίπλα στο κύμα.Όλοι κοιμουνται κι εκείνος...

...άπλωνε το χέρι του και μου ‘λεγε: «Βλέπεις εκείνα τ’ άστρα, είναι η Μεγάλη Άρκτος, πιο κάτω η Μικρή και κείνο εκεί, το πιο λαμπρό απ’ όλα, είναι η Πούλια. Ή το καθαρότερο σε φέγγισμα των αστεριών, ο Αυγερινός.» Ύστερα σιωπούσε και χαζεύαμε μαζί το πλήθος των αστεριών του ουρανού.
Άλλοτε πάλι, παρατηρούσαμε τον ήλιο, πώς ταξιδεύει χειμώνα - καλοκαίρι πάνω στη θάλασσα, που σεργιανά και που βασιλεύει κάθε εποχή.
Κι όταν περνούσαν τα σύννεφα, μου ‘λεγε: «τώρα θα βρέξει» ή «θα μας προσπεράσει αυτή η μπόρα».
Ήξερε να διαβάζει, δε γνωρίζω πώς, τους καιρούς, τον ερχομό μιας θύελλας, μιας μπόρας, ενός δυνατού αέρα, μιας καταιγίδας.
Αργότερα ήρθε κι ο μεγάλος ταξιδευτής, να προσθέσει   πολύ περισσότερα στη λατρεία μου για τη θάλασσα.

Νίκος Καββαδίας, «Γράμματα εν πλω - Ναυτικοί»:
«Μαύρη θάλασσα - α/π “Αντουλζέττα” - κοιτάζω τ’ αστέρια με το γυαλί. Ποτέ μου δεν είδα καθαρότερον ουρανό. Ποτέ μου δεν ένιωσα όσο απόψε τη μαγγανεία των άστρων. Το Άλφα του Μεγάλου Ταύρου, ο θαυμάσιος Αλτεμπαράν εκπέμπει σ’ όλο μου το κορμί το δηλητήριο της γοητείας του. Ο Αλταίρ το Άλφα του Αετού, ο Αλφεράτ το Άλφα της Ανδρομέδας.
Ο Ακενάρ του Ηριδανού, ο Μπελατρίξ, ο Αλφάρ και ο Ρασταμπάν κι άλλες χιλιάδες αμέτρητα φωτεινά στίγματα που οι Άραβες πρώτοι τα εβάφτισαν με τα γοητευτικότερα ονόματα που θα μπορούσε κανένας να φανταστεί. Οι κύκλοι που διαγράφουνε στο στερέωμα ορίζουν τη μοίρα μας, δυναστεύουνε τη ζωή μας, οδηγούνε τα βήματά μας. Οι αστρονόμοι του Μεσαίωνα υπήρξαν μεγάλοι ποιηταί.»

Σβήνω τα φώτα και βγαίνω στο παράθυρό μου.
Απόλυτη σιωπή και πολλά σκοτάδια. Στέκομαι ώρα πολλή κι αγναντεύω τ’ αστέρια που κατέκλυσαν τον χειμερινό ουρανό. Ξεχνώ την απελπισία των καιρών, των ημερών που διανύουμε· ούτως ή άλλως όλα, θαρρώ, είναι ψεύτικα, σιχαμένα και ανάξια λόγου.
Απαξιώ ακόμη και την καθημερινότητα που και αυτή είναι πια χωρίς όνειρα, και «ταξιδεύω» με την ποίηση του Καββαδία που με κάνει ακόμα να μπορώ να ονειρεύομαι.
Ψάχνω στον ουρανό για το Άλφα του Κενταύρου, ενώ ακούω ψιθυριστά δίπλα μου μια φωνή να μου λέει:
«Να φοβάσαι τ’ άστρα του Νοτιά

Μία όμορφη καλημέρα σε όλους

παιχνίδια...χρωμάτων

Φολέγανδρος

Προσθήκη λεζάντας