Μου χτύπησε το κουδούνι. Στην αρχή, όπως αυτοί που μοιράζουν φυλλάδια για ντελίβερι και ακούγονται όλα τα κουδούνια της πολυκατοικίας, με λίγα δευτερόλεπτα καθυστέρηση το ένα από το άλλο. Με μια διαφορά... Δεν ακούστηκε άλλο κουδούνι.... Μόνο το δικό μου. Ξαναχτύπησε. Πιο δειλά αυτή τη φορά. Και συνέχισε επίμονα.Εγώ καθόμουν ακίνητος. Αποσβολωμένος από την ένταση του ήχου. Ώσπου.. τα νευρα μου... !! έτρεξα και ούρλιαξα, «Ναι; Ποιος είναι;»Δεν αποκρίθηκε κανείς. Μετά από μερικά βράδια, πάλι το ίδιο σκηνικό. Και ύστερα, είχα κάθε βράδυ τα ίδια. Εγώ μέσα στη μαύρη νύχτα να φωνάζω στο θυροτηλέφωνο, έξω στον κόσμο, στο κενό, ποιος είναι.Αποφάσισα να τη στήσω απέξω από το σπίτι για να δω ποιος παίζει με την ησυχία μου. Περίμενα όλη τη νύχτα μέσα στο αυτοκίνητό μου, παρκαρισμένος έξω από την πόρτα, αλλά δεν ήρθε κανείς. Ο απρόσκλητος «φιλοξενούμενος» του θυροτηλεφώνου μου δεν φάνηκε πουθενά. Ανησύχησα, μήπως έπαθε τίποτα. Το επόμενο βράδυ έμεινα μέσα να τον περιμένω.Και ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά δεν ρώτησα τίποτα, δεν μίλησα. Μόνο πάτησα το κουμπάκι να ακούσω. Μια φωνή βαθιά από τα έγκατα του νυχτερινού κόσμου μου είπε:
«Ευχαριστώ που μου ανοίξατε. Ευχαριστώ που μου ανοίγετε κάθε βράδυ. Δεν έχω κλειδιά. Ούτε σπίτι ουτε κανεναν άλλον εκτος από σας. Από τον εαυτό και τη φωνή σας. Είμαι εσείς. Να με ακούτε προσεκτικά κι ευγενικά. Να μ’ αγαπάτε. Ο φιλοξενούμενος εαυτός σας.»....ναι.. σημερα.. παραμονη πρωτοχρονιας..
Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007
Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007
Γρηγορα γιατι ερχεται ...............
Κοιτα αριστερα !!!τραβα γρηγορα ... ερχεται ενα σκαφακι πανω μας ...
Με το φως της θαλασσας...............
Κάθε φορά που πατάω το πόδι μου εδώ, έχω την αίσθηση πως βρίσκω ένα κομμάτι της ψυχής μου...
Κάθε φορά που φεύγω είναι η ίδια αίσθηση: Κάτι αφήνω από μένα που δεν ξέρω αν θα ξαναβρώ....
Είναι που η λογική δεν βοηθάει να το εξηγήσω.
Είναι που το συναίσθημα ξεχειλίζει και δεν φυλακίζεται σε λέξεις.
Μοιάζουν μαύρα σημάδια που πληγώνουν το χαρτί και τίποτα άλλο...
Ένα κομμάτι της ψυχής μου, ένα κομμάτι από το μωσαϊκό της, να συμπληρώνει μια εικόνα αδιάφορη για εκείνον που δεν ψάχνει να βρει.
Αυτό που νοιώθω τόσο δικό μου μα δεν το ξέρω. Αυτό που έχω ήδη αφήσει εδώ μα δεν το γνωρίζω. Ξέρω μονάχα πως εδώ δεν είμαι ξένος.
Δεν με βλέπουν σαν ξένο, με κανακεύουν, με προσέχουν,με αγαπουνε-ετσι θελω να πιστευω- θέλουν να με κάνουν να νοιώθω άνετα....
Γυρίζω χωρίς σκοπό και χωρίς προορισμό...
Έφυγα από φίλους...-μεγάλη ιστορία μα μου χρειάζεται ενα σπιτικό, και νοιώθω γεμάτος.
Σταματώ το διάλειμμά μου, κι ανοίγω τα φυλλοκάρδια μου να γεμίσουν με στιγμές δικές μου, στιγμές χαρούμενες, στιγμές που ξέρω πως θα μου χαρίσουν αναμνήσεις όμορφες....
Σχεδόν άχρηστη η φωτ. μηχανή, την έβγαλα σπάνια από την τσάντα..
Ακόμα κι αυτές τις στιγμές τις θέλω μόνο δικές μου.
Περίμενε...έρχομαι ξανά....
Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007
Διαλογος μεταξυ καπεταναιων...
Ας βαλουμε πρωτα λιγη μουσικουλα...
...για να δουμε τωρα τι γινεται...
καπετανιε .. χικ..το νησι που βλεπουμε στο χαρτη δεν ειναι το νησι μπροστα μας..χικ
.. οχι ρε καπετανιε .. χικ χικ .. μαλλον ο χαρτης ειναι λαθος .. χικ .. λες?ο.κ αντε στην υγεια μας...
Φευγω....
Φεύγω σου λέω.. σ’ άλλο κόσμο τώρα πάω…
Φεύγω σου λέω..και μην ψάξεις να με βρεις…
Φεύγω σου λέω.. κοίτα μέσα μου πονάω…
Για όσα δεν έζησα δεν φταίει άλλος κανείς…
Φεύγω σ’αφήνω.. κι ούτε μια στιγμή μην κλάψεις…
Ζήσε το τώρα…μα μην λησμονάς το χθες…
Σ’ ευχαριστω για όσα είχες πει θα με διδάξεις…
Δεν προλαβαίνω να τα μαθω.. οσο κι αν θες…
Φεύγω σου λεω.. μην λυγίσεις σε ικετεύω…
Ζήσε για μενα.. γιατι εγώ δεν το μπορώ…
Ο κόσμος γύρω μου συντρίμμια δεν ζηλεύω…
Φτιάχνει η ψυχή μου από σταχτή ένα σωρό…
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
Ολα ο.k ????
Βασει βιβλιογραφιας των ειδικων εντυπων και ειδικα σελ.107 παραγραφος 3 του τομου A εκδοσις 2007/9 και δοκιμιο 6/23 αναφερoνται τα κατωθι
1. Ολα τα πραγματα πρεπει να ειναι τακτοποιημενα με τροπο ωστε να μην μπορουν να πεσουν
2. Καθαρο και περιποιημενο σκαφος ανεβαζει το ηθικο
3. Δεν αλλαζουμε θεση στην προικα του σκαφους
Αφιερωμα στην θαλασσα....
Θαλασσα πες μου γιατι κλαις...
και κυματα ασπρα βγαζεις
μην ξυνεις παλι τις πληγες.....
θαλασσα με τρομαζεις.
Ο ηλιος σιγοτραγουδα...
ακουσε τον σκοπο του
διωξε τον πονο στα βαθια...
ακουμπα στον λαιμο του.
Θα σου χαρισει ζεστασια...
χωρις να το ζητησεις
θα σε τρελανει στα φιλια...
αμα τον αγαπησεις.
Κοιτα αχτιδες γυρω του...
να τρεχουν να χορευουν
κοιτα τες πως χαμογελουν...
δειχνουν να τον ζηλευουν.
Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007
Πρωινος διαλογισμος ...
καλα φαγαμε για πρωινo...Να πεσω??.. να μην πεσω??...
ουφφ ... με ζαλισαν αυτα τα ψαρια...
ασε πιο καλα εδω ... ολο και κατι τρωμε ...
Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007
Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)