ένα τραγούδι, αναμνήσεις, ομίχλη..

I close my eyes

Only for a moment and the moment's gone

All my dreams

Flash before my eyes of curiosity

Dust in the wind

All they are is dust in the wind

Same old song

Just a drop of water in an endless sea

All we do

Crumbles to the ground though we refuse to see

Dust in the wind

All we are is dust in the wind

Now

Don't hang on

Nothing lasts forever but the Earth and Sky

It slips away

And all your money won't another minute buy

Dust in the wind

All we are is dust in the wind

Dust in the wind

Everything is dust in the wind

Ήταν το ίδιο τοπίο. Περίπου τέσσερις μήνες μετά.

Ένα πρωινό που δε ζήλευε τίποτα το καλοκαιράκι.

Kαλαμάκι.. βουτηγμένο στην ομίχλη.

Από νωρίς γιατί μετά, όλα πήραν το χρώμα τους.Αναμνήσεις, όχι απαραίτητα
όμορφες.

Θυμάσαι τρείς μήνες πριν; Τέσσερις; Πέντε;Θυμάσαι κι ανατριχιάζεις.

Η κουβέντα σχετική με τους χαρακτήρες.

Ο ένας μετράει τα πάντα με το χρήμα, κουράζεται, τα θέλει όλα.Ο άλλος cool,
και δεν είναι η διαφορά ηλικίας, θέμα φιλοσοφίας είναι.

Όταν θέλεις να πιάσεις το φεγγάρι,

απογοητεύεσαι από την πεζή πραγματικότητα.

Τόσο πεζή, που δεν αρκείσαι, αλλά ούτε θέλεις, στο να απλώσεις το χέρι κάπου κοντά.