... λίγο πριν το κλείσιμο...

Μαρκαδόροι, παστέλ,  ξυλομπογιές, νερομπογιές, μπλοκ ζωγραφικής ξεχειλίζουν το μεταλλικό καλάθι. Σαββατόβραδό, το σούπερ μάρκετ κλείνει σε λίγο, ότι φτηνό υπήρχε ξεπουλήθηκε, μόνο τα είδη ζωγραφικής έμειναν απούλητα.

Ο τελευταίος υποψήφιος αγοραστής,  είναι περίπου είκοσι χρονών. Τρεις φορές πέρασα από το συγκεκριμένο σημείο, και τις τρεις τον βρήκα εκεί, να περιεργάζεται τα χρωματιστά κουτιά- όπως
τα όνειρά του-.

Τα μεγάφωνα μας ειδοποιούν να συντομεύουμε αλλά αυτός ακίνητος, μάρμαρο, συνεχίζει να χαϊδεύει ένα κουτί ξυλομπογιές. Τρεις φίλοι  του πλησιάζουν φωνάζοντας και τον τραβάνε προς
την έξοδο, του μιλάνε αυστηρά, προσπαθούν να του πάρουν το χρωματιστό κουτί, αλλά αυτός αντιστέκεται.

Η υπάλληλος με κοιτάζει βλοσυρά. Βάζω στο καλάθι μου βιαστικά τα τελευταία ψώνια, και πλησιάζω στο ταμείο. Στο ψυγείο ανάμεσα στα αναψυκτικά κάποιος έχει αποχωριστεί ένα κουτί  ξυλομπογιές.
Το παίρνω...
τρέχω να τον προλάβω...
έχει φύγει όμως....