Μια φορά κι ένα καιρό…
ήταν ένα παραμύθι που δεν ήθελε κανείς να το ακούσει.
«Μα ποιος ενδιαφέρεται για ένα παραμύθι με σπιρτόκουτα;» έλεγαν τα μισά παραμύθια.
«Άσε που όποιος το ακούει όλα του πηγαίνουν στραβά στη ζωή του» έλεγαν τα άλλα μισά.
«Τι κρίμα!
Τόσο μικρό παραμύθι και τόσο δηλητηριώδες…» κουτσομπόλευαν οι μεγάλες σοφές ιστορίες.
Μα πως ξέρετε ότι δεν είναι όμορφο αφού δεν το έχετε ακούσει;
Κι αν είναι δηλητηριώδες εγώ θα βρω το αντίδοτο είπε με πείσμα το αγόρι και κλείστηκε σε ένα σπιρτόκουτο. …Τόσο μικρό ήταν.
Πέρασαν πολλά χρόνια,
όλοι ξέχασαν το σπιρτόκουτο.
Μέχρι που μια μέρα, ένα κορίτσι που τουρτούριζε το άνοιξε για να ζεσταθεί.
Και τότε, άκουσε μια αγορίστικη φωνή να λέει:
«Έλα μέσα, είναι ζεστά στη φαντασία μου».
συνεχίζεται........
ήταν ένα παραμύθι που δεν ήθελε κανείς να το ακούσει.
«Μα ποιος ενδιαφέρεται για ένα παραμύθι με σπιρτόκουτα;» έλεγαν τα μισά παραμύθια.
«Άσε που όποιος το ακούει όλα του πηγαίνουν στραβά στη ζωή του» έλεγαν τα άλλα μισά.
«Τι κρίμα!
Τόσο μικρό παραμύθι και τόσο δηλητηριώδες…» κουτσομπόλευαν οι μεγάλες σοφές ιστορίες.
Μα πως ξέρετε ότι δεν είναι όμορφο αφού δεν το έχετε ακούσει;
Κι αν είναι δηλητηριώδες εγώ θα βρω το αντίδοτο είπε με πείσμα το αγόρι και κλείστηκε σε ένα σπιρτόκουτο. …Τόσο μικρό ήταν.
Πέρασαν πολλά χρόνια,
όλοι ξέχασαν το σπιρτόκουτο.
Μέχρι που μια μέρα, ένα κορίτσι που τουρτούριζε το άνοιξε για να ζεσταθεί.
Και τότε, άκουσε μια αγορίστικη φωνή να λέει:
«Έλα μέσα, είναι ζεστά στη φαντασία μου».
συνεχίζεται........
2 σχόλια:
perimenoume me agwnia th synexeia!!
akoma perimenoume........
Δημοσίευση σχολίου