Έχω βρει και τον τίτλο.
Η αβάσταχτη βαρύτητα του δίνε.
Θα το αφιερώσω σε αυτούς που μου δίδαξαν να δίνω από το υστέρημα χωρίς να περιμένω το περίσσευμα.
Θα πρόκειται για επικριτικά ειρωνική αφιέρωση διότι δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος από την διαπαιδαγώγησή μου.
Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι λησμόνησαν να με ενημερώσουν πως πολλοί άνθρωποι έχουν διδαχθεί να εισπράττουν από το υστέρημα του άλλου για να διασφαλίσουν εγκαίρως το δικό τους περίσσευμα.
Είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που στο τέλος σε κατηγορούν επειδή δεν έχεις περίσσευμα.
Ναι, θα το γράψω.
Έχω έμπνευση.
Αν και μου περισσεύει...χμ...
ένας ενδοιασμός
-μήπως η έμπνευση που γεννά η μιζέρια των καιρών είναι ψεύτικη;
Και μια βεβαιότητα
-πως η σιωπή είναι οργή που διαψεύδεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου